Awak,
Ketika surat ini dibaca saya sudah berada jauh dari sisi awak.Maafkan saya kerana meninggalkan awak tanpa awak sedari.Yela masa tu awak tengah tido dengan dengkuran yang teramat sangat umpama baru masuk gear lima gitu.Saya saja tidak mahu sedikit pun terdengar akan derap jejak kaki semasa meninggalkan awak dari pembaringan.Saya tau perbuatan saya ini termasuk dalam hukum nusyuz,tapi saya langsung tidak terniat untuk menderhaka apatah lagi melawan kehendak suami.

Tapi saya terpaksa gagahi mengikut kata hati untuk membawa diri dengan basikal yang awak repair petang semalam untuk mengambil dan membuang angin jauh dari kawasan rumah kita.Perut saya sudah tiga empat hari kembung tidak awak bertanya khabar.Sudah lah saya terkilan minta awak belikan pisang untuk dibuat pencuci mulut untuk open house,tapi awak beli pisang kaki.Saya suruh tebang pokok kelapa nak ambik daun buat ketupat tapi awak pegi tebang pokok betik.Saya nak telor ayam buat kek tapi awak beli telur puyuh.Jiwa saya meronta,tekak saya kering. Kasut raya saya pun lain disuruh lain awak beli.Saya nak kasut tumit tinggi 2 inci setengah bertumit kayu,tapi awak bawa balik terompah.Sakit gigi saya mengenangkan perangai awak tau.Saya sedih sangat...saya...ohh tidak dapat nak tulis lagi sebab dakwat pen sudah habis.Saya nak tanya awak,bila awak nak pujuk saya,boleh tak jap lagi awak datang pujuk.Lagipun basikal ni putus rantai saya tak reti nak pasang,cepat lah awak...awakk..kat depan tu ada anjing tua takda gigi...awak tau kan saya amat penggeli....saya tunggu awak ye,ok sekian terimakasih,

Dari tulang rusukmu sebelah kiri.
Andih.